موفقیت با تعریف خود یا دیگری؟

کارت چیه؟
کجا درس خوندی؟
گواهینامه داری؟
ماشینت چیه؟
کجا زندگی میکنی؟
...
اینها چیزهایی هستند که با اعتبار (پرستیژ) اجتماعی سر و کار دارند.
انیشتین ماشین نداشت، گواهینامه نداشت، کارمند درجه ی سه ثبت علائم بود... اما در فیزیک تحول ایجاد کرد و جهانی شد...
از خوبیهای اوتیسم، علاوه بر سخت کوشی شدید درمورد علایق محدود، کمتر درگیر شدن با قضاوتهای اجتماعی و تلاش برای جذاب بودن از نظر اجتماعی است که میتواند باعث شود که انرژی زیادی صرف آن شود. فرض کنید برایتان مهم است که دیگران نگویند که «چرا ماشین نداری... چرا گواهینامه نداری... چرا هنوز ازدواج نکرده ای... چرا هنوز شغل پردرآمد نداری و...» و در عین حال افسرده نیستید و علایق خاصی هم دارید... در چنین وضعیتی که ابتدا ممکن است از نظر دیگران فردی بی عرضه و ناموفق تلقی شوید، تقریبا تمام اوقات بیداری تان را به تمرین در یک رشته ی ورزشی، یک ساز موسیقی، نوشتن یک داستان عالی، پختن بهترین غذاها و شیرینی جات و... بپردازید و بعدا به قدری در علاقه ای که برایش شدیدا وقت میگذارید، عالی شوید که به موفقیت و اعتباری اجتماعی بسیار بالاتر از افراد معمول برسید...
من از وقتی اجتماعی شدم، برایم چیزهایی جذاب شده اند که در گذشته اصلا جذابیت نداشتند مثل پیراهن قشنگ و کراوات و کت و شلخته نبودن مدل موهایم... (به من پیشتر هپلی میگفتند - پدرم در دوران کودکی ام میگفت که بقیه بچه ها ذوق دارن وقتی لباس نو براشون میخرن ولی رضا نه) گرچه این امور مرا از نظر اجتماعی به طور *روزمره* مقبولتر میکنند اما ممکن است باعث شوند تا دیرتر به موفقیتهای علمی که به دنبالشان هستم، برسم زیرا ممکن است درگیر شدن با قضاوتهای اجتماعی با دنبال کردن علایق خاصم برای هم موانعی ایجاد کنند...

نوشته شده توسط رضا در ۱۳۹۷/۰۲/۱۲ |